او گفت : ((دوست دارم ، گناهان كبيره را از كتاب خداوند بدانم .))

آنگاه امام صادق عليه السلام گناهان كبيره اى را كه در قرآن آمده بيان نمودند:

1 بزرگترين گناهان كبيره ، شرك به خداست ؛ قرآن مى فرمايد:

﴿وَ من يُشرك بِاللّه فَقد حَرّم اللّه عَلَيهِ الجنّة ﴾ (18)

كسيكه براى خدا، شريك قرار دهد، خداوند بهشت را بر او حرام مى كند.

2 نااميدى از رحمت خدا؛

﴿انّه لايَياءس مِن روحِ اللّه الاّ القَوم الكافِرون ﴾ (19)

هيچكس جز كافران از رحمت خدا، نوميد نگردد.

3 ايمنى از مكر (عذاب و مهلت ) خدا؛

﴿فلا يامن من مكر اللهّ الاّ القوم الخاسرون ﴾ (20)

از مكر خداايمن نشود، مگر مردم زيانكار.

4 عقوق (و آزار) والدين ؛ چنانكه قرآن از زبان عيسى عليه السلام مى فرمايد:

﴿و برّاً بِوالدَتى و لَم يَجعَلنى جَبّاراً شقيّاً﴾ (21)

خدا دستور داده كه به مادرم نيكى كنم و مرا زورگوى تيره بخت قرار نداده است .

5 كشتن انسانِ بى گناه ؛

﴿و مَن يَقتُل مؤ مِنا مُتعَمّدا فَجزاؤ ه جهَنّم خالِدا فيها و غَضبَ اللّه عَليه وَ لَعنَه وَ اعدّ لَه عَذابا عَظيما﴾ (22)

و هر كس فرد با ايمانى را از روى عمد، به قتل برساند مجازات او، دوزخ است كه جاودانه در آن مى ماند، و خداوند بر او غضب مى كند و از رحمتش دور مى سازد و عذاب عظيمى براى او آماده ساخته است .

6 نسبت نارواى زنا به زن پاكدامن ؛

﴿انّ الّذينَ يَرمُونَ الُمحصِناتِ الغافِلات المُؤ مِنات لُعِنُوا فى الدّنيا و الاخرة وَ لَهم عَذاب عَظيم ﴾ (23)

كسانى كه زنان پاكدامن و بى خبر (از هر گونه آلودگى ) و با ايمان را متهم مى سازند، در دنيا و آخرت ، از رحمت الهى بدورند، و عذاب بزرگى در انتظارشان است .

7 خوردن مال يتيم ؛

﴿انّ الّذينَ يَاءكلون اَموال اليَتامى انماّ ياكلون فى بطونهم نارا وسيصلون سعيرا﴾ (24)

همانا كسانى كه اموال يتيمان را مى خورند، آنها در شكم هاى خود، آتش فرو مى برند و بزودى در آتش سوزان مى سوزند.

8 فرار از جبهه جهاد؛

﴿وَ مَن يُولّهم يَومئذٍ دُبُره الاّ مُتِحرّفا لِقتال او مُتحيّزا الى فِئَة باَّء بِغَضب مِن اللّه وَ مَاءواه جَهنّم و بئس المصير﴾ (25)

و هر كس در آن هنگام (جنگ ) به آنها پشت كند مگر در صورتى كه هدفش ، كناره گيرى از ميدان براى حمله مجدد و يا به قصد پيوستن به گروهى (از مجاهدان ) بوده باشد (چنين كسى ) گرفتار خشم پروردگار خواهد شد، و جايگاه او جهنم ، و چه بد عاقبتى است .

9 ربا خوارى ؛

﴿اَلّذينَ يَاكُلونَ الرِّبا لايَقُومُون اِلاّ كَما يَقوم الّذى يَتخبَّطهُ الشّيطان مِن المسّ﴾ (26)

كسانى كه ربا مى خورند، بر نمى خيزند مگر مانند كسى كه شيطان باتماس ‍ خود، او را همچون ديوانه ، آشفته حال كرده است .

10 سحر و جادو؛

﴿وَ لَقَد عَلمُوا لِمَن اشتَراهُ مالَه فِى الاخِرة مِن خلاق ﴾ (27)

قطعا دانستند كه هر كس خريدار جادو شود، در آخرت ، بى بهره خواهد بود.

11 زنا؛

﴿وَ مَن يَفعَل ذلكَ يَلقَ اَثاما يُضاعف لَه العَذاب يَومَ القيامَة وَ يَخلُد فيهِ مُهانا﴾ (28)

هر كس كه زنا كند، مجازاتش را خواهد ديد، عذاب چنين كسى در قيامت ، مضاعف گردد و با خوارى ، هميشه در آن خواهد ماند.

12 سوگند دروغ براى گناه ؛

﴿اَلّذينَ يَشتَرونَ بِعَهدِ اللّه و ايمانِهم ثَمَنا قَليلا اُولئِك لا خلاقَ لَهم فِى الاخِرة ﴾ (29)

كسانى كه پيمان خود با خدا و سوگندهاى خود را به بهاى اندك مى فروشند، در آخرت ، بى بهره اند.

13 خيانت در غنايم جنگى ؛

﴿وَ مَن يَغلُل يَاتِ بِما غَلّ يَوم القِيامَة ﴾ (30)

و هر كه در غنيمت جنگى ، خيانت كند، روز قيامت با آنچه خيانت كرده بيايد.

14 نپرداختن زكات واجب ؛

﴿يَومَ يُحمى عَلَيها فى نارِ جَهنَّم فَتُكوى بِها جِباهُهُم و جُنوبهم و ظُهورهم ﴾ (31)

در آن روز (طلاها و نقره ها را)در آتش دوزخ داغ و سوزان كرده و با آن صورت ها و پهلوها و پشت هايشان را داغ مى گذارند.

15 گواهى به دروغ ، كتمان ؛

﴿وَ مَن يَكتُمها فَاِنّه آثِم قَلبَه ﴾ (32)

و هر كس گواهى دادن را پنهان كند، قلبش گنهكار است .

16 شرابخوارى ،

﴿يا ايّها الَّذين آمَنوا اِنّما الخَمر و المَيسر و الاَنصابُ و الاَزلام رِجسٌ من عَمل الشَّيطان فَاجتَنبوه لعّلكم تُفلِحون ﴾ (33)

اى كسانى كه ايمان آورده ايد، شراب و قمار و بت ها و تيرهاى قرعه پليدند و از عمل شيطانند. پس از آنها دورى كنيد باشد كه رستگار شويد.

17 ترك نماز يا واجبات ديگر بطور عمد، زيرا پيامبر صلّى اللّه عليه و آله فرمود:

من ترك الصّلاة متعمّدا فقد بَرى من ذمّة اللّه و ذمّة رسول اللّه

هر كس عمدا نماز را ترك كند از پيمان خدا و رسول خدا بيزارى جسته است .

18و19 پيمان شكنى و قطع رحم ، چنانكه خداوند مى فرمايد:

اُولئِك لَهمُ اللَعنَة وَ لَهم سُوء الدّار(34)

براى آنانكه (پيمان را مى شكنند و قطع رحم مى كنند) لعنت و خانه بد در آخرت ، است .

امام صادق عليه السلام به اينجا كه رسيد، عمروبن عبيد در حالى كه از شدت ناراحتى ، شيون مى كشيد از محضر آن حضرت خارج شد و مى گفت :

هلك من قال براءيه و نازعكم فى الفضل و العلم

به هلاكت رسيد آنكس كه به راءى ، فتوا داد، و در فضل و علم با شما، ستيزكرد.(35)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: